Het Christendom rukt op
In het jaar 476 na Christus viel het West-Romeinse Rijk door toedoen van de Germanen. Deze hadden nu de macht in Europa, maar hadden totaal geen ervaring met het besturen van zo'n groot rijk. De pracht en praal van de Romeinen verpauperde daardoor, en de periode van de Middeleeuwen, die zo'n duizend jaar zou duren, was begonnen.

De Germanen kon je ruwweg verdelen in twee groepen. Zij die zich tot in de kern van het Romeinse Rijk vestigden, werden erg geromaniseerd en werden Romaans. De Germanen aan de rand van het Rijk bleven Germaans. De scheiding tussen beide groepen lag ongeveer in de lijn tussen Boulogne en Keulen, oftewel: de taalgrens tussen Vlaanderen en Wallonië.

In Nederland vestigden zich langs de kust Friezen, in het zuiden Franken, en in het oosten Saksen. De Franken zijn meer Romaans, en zij maken als eerste kennis met het Christendom. Dat gebeurt door toedoen van de Frankische leider Hlodewech, ook wel Clovis genoemd. Dit is een leider die heel erg gefascineerd is door de Romeinen, en ook heel graag Caesar wil zijn. Maar dat ligt bij de Germanen een beetje gevoelig, dus noemt hij zich Rex, wat 'koning' betekent. Clovis gaat over tot het Christendom. Niet omdat hij ineens het licht heeft gezien, maar omdat hij zijn land naar het Christelijke zuiden van Frankrijk wil uitbreiden. Hij wil dus geaccepteerd worden. Dat heet opportunisme. En als de koning iets aanneemt, volgt het volk snel: de Franken werden Christelijk. Dit gebeurd allemaal rond het jaar 500.