Karel de Grote
In die tijd, rond 800, regeerde Karel de Grote (742 - 814) over het Frankische Rijk. Hij was de zoon van Pepijn de Korte. Pepijn was de hofmeier (assistent) van een Frankische koning, die een nietsnut was. Uiteindelijk heeft Pepijn hem afgezet en in een klooster opgesloten, en zo is hij koning geworden. De Karolingische dysnastie begint.

Karel is een buitenechtelijk kind, en heeft dus geen aanspraak op de troon. Maar al snel zet hij zijn halfbroer en eerste troonopvolger aan de kant en claimt zo het recht op de troon. Als hij 26 jaar is overlijdt Pepijn, en wordt Karel koning der Franken. Hij heeft geen hoofdstad, maar reist rond in zijn rijk. Hij ziet dus veel van wat er in het land speelt, wat militair de sterke en zwakke plekken in zijn rijk zijn en waar bijvoorbeeld landbouw en mijnbouw bedreven kan worden. Karel draagt de kloosters op om hun tuinen in vier stukken te verdelen: keukenkruiden, geneeskrachtige kruiden, kleurstoffen en bloemen.

Klik op het plaatje om te vergroten.

Ook het geldsysteem wordt door Karel aangepakt. Hij introduceerd het libra-solidus-dinarius systeem, oftewel: pond-schelling-penning. Deze munten worden door heel het rijk gebruikt. In zekere zin kun je dus stellen dat Karel de grondlegger van een verenigd Europa is. Op de kaart hiernaast kun je ook zien welke delen van Europa Karel in zijn macht had: de groene delen stonden uiteindelijk allemaal onder zijn invloed.

De Paus in Rome had veel last van Lombardije. Karel verovert dat gebied en wint daarmee de dankbaarheid van de Paus. Deze kroont Karel in het jaar 800 tot Keizer. Zo heeft Europa weer een grootmacht, met een nieuwe keizer: Karel de Grote.