Romeinen in Nederland
Terwijl Octavianus met Marcus Antonius bezig was, waren de Galliërs in opstand gekomen. Pas in 12 v. Chr was ook in Gallië de Romeinse rust teruggekeerd. De Galliërs kregen recht op Romeinse bescherming, o.a. tegen de Germanen. Daarom gaf Augustus in 12 v. Chr opdracht tot de operatie Germanië. Onder leiding van zijn stiefzoons Tiberius en Drusus zouden de Germanen in de tang genomen worden. Tiberius zou vanuit het Zwarte Woud oprukken, en Drusus vanuit de Noordzeekust. Zodoende verschenen de eerste Romeinen in 12 v. Chr onder leiding van Drusus in de delta van Maas en Rijn.

In Nederland wordt de Waal afgedamd, zodat de loop verandert, en ze graven een gracht naar de IJssel. Het begin van onze geschiedenis begint dus met water-management. Uiteindelijk komt Drusus in de buurt van Groningen, maar het blijkt al te laat in het jaar te zijn om de Germanen aan te vallen. Daarom trekt hij zich weer terug naar de splitsing van de Rijn en sticht daar de stad Noviomagus, oftewel: Nijmegen.

Tijdens zijn tocht werd Drusus geholpen door de Bataven. Je zou dit kunnen opvatten als collaboratie, maar de Bataven hadden nog een appeltje te schillen met de andere stammen in Nederland: de Kaninefaten.

De Romeinen zijn tot 9 na Chr bezig geweest, maar het is ze niet gelukt om de Germanen te onderwerpen. Het probleem was namelijk dat ze er geen kern was: het waren allemaal losse stammen. Verder was er ook geen goede infrastructuur, wat de Romeinen enorm hinderden bij hun opmars. Tegen de Germanen hebben de Romeinen de grootste nederlaag ooit geleden: 3 legioenen van 6000 man gedood. Daarom werd de Rijn uiteindelijk de definitieve grens van het Romeinse Rijk. Dat was rond het jaar 40.