De eerste mensen waar wij iets over weten leefden van de jacht. Er werd voornamelijk gejaagd op rendieren, maar ook herten, konijnen en ander wild waren niet veilig voor deze jagers. Naast jagen verzamelden deze mensen hun voedsel, in de vorm van bessen, bramen en eetbare planten. Doorgaans waren de mannen de jagers en de vrouwen de verzamelaars. Het was geen makkelijk bestaan. De jagerstammen hadden veel concurrentie van elkaar, en de jacht was lang niet altijd voorspoedig. Verder was er van hygiëne en gezondheidszorg geen sprake: vlees werd rauw opgegeten en zieke mensen werden achtergelaten als de stam verder moest trekken. Een ander probleem was dat je het voedsel niet zo lang kon bewaren. Je kon dus niet een paar rendieren afschieten om het vlees te bewaren voor moeilijke tijden, omdat het binnen no-time was bedorven. Veel mensen werden niet ouder dan 30 jaar, en kregen ook weinig kinderen. Immers: je hebt zoveel kinderen als je kunt voeden. Veel wannabe ouders konden het zich simpelweg niet veroorloven om een grote kinderschare te hebben.

Omstreeks 3000 v. Chr. ontstond in het gebied Mesopotamië de eerste landbouw. De naam Mesopotamië betekent 'land tussen de rivieren', en betreft het gebied in het Midden-Oosten, rond de delta van de Eufraat en de Tigris. De landbouwers trokken steeds verder naar het westen, over de Zwarte Zee naar de Oekraïne. Vanuit daar trokken ze steeds verder, tot ze uiteindelijk in Zuid-Limburg aankwamen. Zo kwam de landbouw in Nederland terecht. Deze uitvinding noemen we de agrarische revolutie. De agrarische revolutie bracht een hoop veranderingen met zich mee, die je in deze tabel kunt zien:

Voor:	Na:
Jagen en verzamelen	Landbouw en veeteelt
Alleen verbruiken wat je nodig hebt	Voorraden aanleggen
Geen huizen; stammen waren nomadisch	Mensen gingen in huizen wonen
Status op basis van kwaliteiten	Status op basis van bezit
Voedsel bewaren d.m.v. drogen	Voedsel conserveren in aardewerk

Prehistorische volkeren noemen we naar hun aardewerk. De eerste landbouwers in hun land voorzagen hun aardewerk van een soort band, als een litteken op de potten en vazen. Daarom noemen wij hen ook bandkeramiekers.